Bükülmeyen güce kola merhaba

              Ne kadar kötü...içinde biriktiriyorsun bazı şeyleri ve hiç sesini çıkaramıyorsun. yıllar önce, aslında o kadarda uzun bir zaman değil, dedem beni karşısına almış ve ola ki üniversitede sana sorarlarsa sakın Alevi olduğunu kimseye söyleme demişti. ayrım yapmadım ben hiç insanlara karşı, Sünni komşularımız annemin benimle gönderdiği helvayı çöpe atsalar bile onları anlayışla karşıladım. çoğu zaman kapanan kızlara çok kızdım fakat aynı çoğunlukta kapalı arkadaşlarım vardı. içimde tuttum çoğu insanın gözümün içine baka baka beş para etmez ön yargılarını savuruşlarını. kimi zamansa sadece bir türkü dolandım dilime... vazgeçtim Cemevini anlatmaktan. Neden saz eşliğinde semah dönerek ibadet ettiğimizi açıklamaktan... hepsinden vazgeçtim. Tek bir şeyi asla geride bırakamam; özgürlüğü nicedir savunan insanların benim inandığım bir şeye atıp tutmalarını... Zihin bulanıklığına gerek yok. yine de herkese Merhaba...