Geceye yaklaşır ellerim, sadece insan olduğu için
gördüklerim ve her şeyiyle sevdiklerim.. Ellerim geceye değil onlara uzanır.
Soğuktur gece ayaz vardır. Annen uzakta, baban ise bilinmezdedir. Kardeşin için
hasret vardır ötede… Bu küçük insanlar; her şeyleri sana ait olan, hatalarıyla
dahi kabul ettiğin insanlardır. Peki ya diğerleri? Neredeler? Boş ver… Uzun
yollar var ileride güneşin aydınlatamadığı sarp kayalıklar ve gecenin bile uzak
durmak istediği karanlıklar. Hafif tınılı ezgiler var kulağında, kimileri en
parlak anlarını yazarken defterlerine, sen hayallerini sığdıramadın. Gecenin
korktuğu güneş hep vardı zaten senin için ki kusurlar açığa çıkmalıydı. Tıpkı
insanların seni gördüğü gibi sende onları görmeliydin sessiz ve sakin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Aaaa, gücenirim ama düşündüğünü yazmazsan