7 Haziran 2012 Perşembe

Ve ellerim


Geceye yaklaşır ellerim, sadece insan olduğu için gördüklerim ve her şeyiyle sevdiklerim.. Ellerim geceye değil onlara uzanır. Soğuktur gece ayaz vardır. Annen uzakta, baban ise bilinmezdedir. Kardeşin için hasret vardır ötede… Bu küçük insanlar; her şeyleri sana ait olan, hatalarıyla dahi kabul ettiğin insanlardır. Peki ya diğerleri? Neredeler? Boş ver… Uzun yollar var ileride güneşin aydınlatamadığı sarp kayalıklar ve gecenin bile uzak durmak istediği karanlıklar. Hafif tınılı ezgiler var kulağında, kimileri en parlak anlarını yazarken defterlerine, sen hayallerini sığdıramadın. Gecenin korktuğu güneş hep vardı zaten senin için ki kusurlar açığa çıkmalıydı. Tıpkı insanların seni gördüğü gibi sende onları görmeliydin sessiz ve sakin…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Aaaa, gücenirim ama düşündüğünü yazmazsan