Birbir ardına bırak git

bundan 2 sene önce, tam bu ayda erasmus maceramın son demlerine yaklaşmak üzereydim. nereden mi aklıma geldi?
Cumartesi günü Venedik'te yaşayan Türk arkadaşımla görüştüm. Döndükten sonra aramız biraz bozulmuştu ama tekrar düzelttik.
Garip olan ondan ayrıldıktan sonra hissettiğim garip duyguydu.
Venedik; benim altı ay her şeyi yaşadığım bir rüya şehriydi. Birçok italyan arkadaş edindim. Birçoğuyla çok yakın dost oldum.
Birine ise gerçekten aşık oldum.. O ise tamamıyla farklı bir yönde ilerliyordu. Ah tanrım neden kaç milyon erkeğin içinden öylesini buldum bilmiyorum.
Farklı olarak ben Milano'yu Venedikten daha çok sevdim. Tamam Venedik peri masallarını andırabilir. ama yaşanılacak bir şehir değil... Milano tüm kalbimi çaldı.
Hissettiğim garip duygu ise;
Ben her zaman İtalya'da yaşamanın harika olacağını düşünürdüm. Ama artık bu düşünceden tamamıyla vazgeçtim. Ama Venedik çok güzelllllll
Gidip bir daha görmek istiyorum ama yaşamak asla....