Benim, olduğum gibi....

Şimdiden uyarayım bol fotoğraflı bir post olacak bu:)
Öncelikle Ankara'da canım diyebileceğim insanlardan biri yarın Fransa'ya gidiyor. Sadece bir aylığına gidiyor. Ama bu kuru Ankara arkadaş olmaksızın çekilecek gibi değil:( Üniversiteyi de burada okumama rağmen herkes göçüp gittiği için kendimi çöl ortasında terk edilmiş gibi hissediyorum...
Tabi hala bir arkadaş çevrem var, herkes işinde gücünde olduğu için bazen 1-2 hafta görmediklerim oluyor.
onunla vedalaşmak için iş çıkışı tunalıya geçtim. iki saat d&r'da dolaştım. Eli boş çıkmadım. Kitap almaktan kaçındım, zira okumadığım milyon kitabım var.. Bi de çekilişlere katılıyorum:) Çok seviyorum kitap çekilişlerini, sürprizi, kargoyu beklerken geçen günleri...
Neyse dün iş yerimde biri için veda partisi vardı akşam. Dans ettim bol bol... Tabi arkadaşlarla diğer dans edenlerle de dalga geçmeyi de ihmal etmedik. Bu arada arkadaş çevremin yaş ortalaması 40-50, evet ben 24 yaşımdayım.. Ama seviyorum ben onları, napayım iş yerinde en genç benim:) Çok eğlendim. Yarında kardeşim ve kuzenim geliyor;)))
Bir de şu hoşlandığım Klark Kent'le irtibata geçersem benden mutlusu yok:)
İşte size başta uyarısını yaptığım fotolar;
Bunlar benim kitaplığımından;

Bu minnoşu Petshopta gördük, çok tatlı değil mi???

 Bu da arkadaşlarımla son gün hatırası...

 Raffaello'yu başka hiçbir çikolataya değişmem:)

 Bunlarda D&R ganimetlerim;

 Uyuyana Kadar kitabını çok beğendim, kitap Maya'nın yaptığı kitaplaşma etkinliği sonucu eşleştiğim Sevgili Dilek'in hediyesi. Çok teşekkür ederim:) Kitabın kurgusunu sevdim. Akıcı, farklı... Okumanızı tavsiye ederim.

Benden bu kadar, esenlikle kalın canlarım:)

o bana bakar ben ona

Aşık olduğumu söylemiştim değil mi?
Aslında tam olarak aşk değil bir hoşlanma diyelim.
Umarım bir şekilde bana ulaşır. Kendisi bana telefon numarasını verdi ama ben arayıp ne diyeceğimi bilemiyorum. Kendi kendime çelişiyorum ya!! nolucak hiç bilmiyorummmm...
Olay şöyle gelişti;
Bu super hero'yu iş yerinde gördüm, tanıştık ve ben Klark Kent ve arkadaşına yardım ettim. o da bana yazar gibi oldu... Aramalı mıyım? Arasam ne diyeceğim.
Ben en son buna bir şeye ihtiyacınız olursa arayın dedim, o şöyle cevap verdi;
Artık siz arasınız dedi....
Tanrımmmmmm

ve ben

Allah'ım galiba aşık oluyorummmmmmmmmm

Süper süperrr

o kadar mutluyum ki!!! bu hafta sonum rüya gibi geçti... Önce yengem ve kuzenim geldi sonra canımın içi kardeşim. kendimi İstanbul'da hissettim... Zaten onları uğurlarken ağladım... Tabi onlar gittikten sonra, onların üzülmesini istemedim...
Ne güzelmiş evde tanıdık seslerin ve yüzlerin olması... Darısı tüm gurbetlik çekenlere....

Tanrım

Faks makinesi gibi hayat, bi ses gelir inceden ve anlarsınız yakında ya kötü ya iyi bir şeyler çıkacak piyangodan.

Lanet olsun

Sustuğumuz için bizim, hayvan oldukları için diğerlerinin, Allah hepimizin belasını versin...

Neden, Allah'ım neden?
Kaç yuvaya ateş düştü...

hı hı

Ve geçmiş gelip yakanıza yapıştığında sadece panik olursunuz!!!!

Ankaralılar buraya alayım sizi

Merhaba abiler ablalar:) Şimdi ben uzun zamandır diğer bloglarda okuyorum; insanlar buluşuyor, kaynaşıyor book club falan kuruyor, biz neden böyle bir şey yapmıyoruz????
Çok heyecanlandım...

Gelişigüzel insanlar silsilesi

Ahh sizinde çevrenizde, her şeyi bildiğini iddia eden, burnu büyük, aptal insanlar var mı?

Birbir ardına bırak git

bundan 2 sene önce, tam bu ayda erasmus maceramın son demlerine yaklaşmak üzereydim. nereden mi aklıma geldi?
Cumartesi günü Venedik'te yaşayan Türk arkadaşımla görüştüm. Döndükten sonra aramız biraz bozulmuştu ama tekrar düzelttik.
Garip olan ondan ayrıldıktan sonra hissettiğim garip duyguydu.
Venedik; benim altı ay her şeyi yaşadığım bir rüya şehriydi. Birçok italyan arkadaş edindim. Birçoğuyla çok yakın dost oldum.
Birine ise gerçekten aşık oldum.. O ise tamamıyla farklı bir yönde ilerliyordu. Ah tanrım neden kaç milyon erkeğin içinden öylesini buldum bilmiyorum.
Farklı olarak ben Milano'yu Venedikten daha çok sevdim. Tamam Venedik peri masallarını andırabilir. ama yaşanılacak bir şehir değil... Milano tüm kalbimi çaldı.
Hissettiğim garip duygu ise;
Ben her zaman İtalya'da yaşamanın harika olacağını düşünürdüm. Ama artık bu düşünceden tamamıyla vazgeçtim. Ama Venedik çok güzelllllll
Gidip bir daha görmek istiyorum ama yaşamak asla....

Ne kadar doğru

Beş yılım Ankara- İstanbul yollarında geçti ve her yolculuğumda bir çok şey düşündüm....
Kimi güzel anılar kimisi saçma sapan hayallerdi..
Ama çoğunluğunda pişmanlık var...
Keşke hiç olmasalardı dediklerim...

Ve ellerim

Geceye yaklaşır ellerim, sadece insan olduğu için gördüklerim ve her şeyiyle sevdiklerim.. Ellerim geceye değil onlara uzanır. Soğuktur gece ayaz vardır. Annen uzakta, baban ise bilinmezdedir. Kardeşin için hasret vardır ötede… Bu küçük insanlar; her şeyleri sana ait olan, hatalarıyla dahi kabul ettiğin insanlardır. Peki ya diğerleri? Neredeler? Boş ver… Uzun yollar var ileride güneşin aydınlatamadığı sarp kayalıklar ve gecenin bile uzak durmak istediği karanlıklar. Hafif tınılı ezgiler var kulağında, kimileri en parlak anlarını yazarken defterlerine, sen hayallerini sığdıramadın. Gecenin korktuğu güneş hep vardı zaten senin için ki kusurlar açığa çıkmalıydı. Tıpkı insanların seni gördüğü gibi sende onları görmeliydin sessiz ve sakin…

Kitaplaşalım mı??? #3

Sevgili Damla sayesinde 3'sü yapılacak etkiliğin, hepinizi buraya alayım:)

100 de yetmez 365767 tane:)

Çok dizi izler oldum. Bu da kendime çok az zaman harcadığım anlamına geliyor. Kitap az okuyorum, dışarı az çıkıyorum. Resmen televizyonkolik oldum….:)

Aylin Selim’i bulabilecek mi?

Ali ile Cemile yeniden evlenecek mi?

Tasaları bana düştü… Birde ağlıyorum ki sormayın. 2 hafta önce hastalandığımda kendimi baya kitaba verdim 1 haftada 3 kitap bitirdim… Nerede o günler.  Psikiyatrist harikaydı bayıldım… Her şeyiyle harikaydı. Filmi yapılsa keşke…

                                     

Neyse yeni bir kitaba başladım ama gitmiyor… Oysa Nicholas Sparks’ı çok övmüşlerdi. Belki yanlış kitaptan başladım bakalım… Hedefim bu sene 100 kitap okumaktı ama biraz zor gibi gözüküyor.

Biraz cesaretlendirin beniJ)))

KEEP CALM AND READ A BOOK:)

odamın en belirgin duvarına yapıştırdım bunu ilham olsun diye:)))

Mimmmmmm

Biricitim beni mimlemiş.... Mutluluğun resmini çizmem için:)

• Benim için mutluluk; bahçesi olan bir evin hayali;

                                               

• Bir kitap denizi;

                                         

• Gerçek aşk; ahhhhh ahhhh

                                        

• başımı bulduğum gerçek aşkın omzuna koyup filmler izlemek;

• ve tabi ki Fiat 500;

bu mimi isteyen herkes cevaplayabilir;)

zor zanaat

Yalın ayak yürümek istiyorum, zira dün 7568 cm topuklu ayakkabı giyerek hayatımı kararttım. Evet çok güzel görünüyordu dışarıdan. Ama dışı sizi içi beni yakar... Kız bu kadınların derdi niye hiç bitmiyor???