parolaları bile vardır.
ne yazık ki ben de bu insanlardanım.
güvenim çokça zedelendiğinden insanlara kolayca inanmam.
kendi çapımda denemeler yaparım.
güvendiğim zamansa kimse o insanla arama giremez
sonrası harabe.
beklemediğin anda aldığın bir darbe...
sessizlik,
isyan,
veryansın,
nefret...
bazen diyorum aşkı bulmak bu kadar mı zor diye..
aslında kolay ama yüreği yetene gözü görmeyene
aklı yüreğinde olmayana çok kolaydır aşkı bulmak...
yine aynı hüsranı yaşadım..
sonunda yıkılmamak için başında yenilgiyi kabul ettim.
şimdi ise neden bir kerede olsun kapılarımı açık bırakmadım diye kendime kızıyorum.
bir kere olsun kapının ardında mutluluğun olacağına inanabilseydim...
daha doğrusu inanmak isteseydim,
aslında yapabilirdim...
sonsuzluk ise o an için aklı kalbine karışmış, fikri hür insanı anlatır benim için...
kapısında ne bir parola ne bir zil vardır...
her gelen kabul edilir,
kapı herkese açıktır,
ne bir sorgu ne bir sual
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Aaaa, gücenirim ama düşündüğünü yazmazsan