İp atlayasım var.
O günlere dönüp güzelim sokaklarda kaybolmayan temiz ruhlarla birlikte olmak istiyorum.
Hiç kötülük yokken...
Annemin evde yaptığı ekmek arası peynirle geçiştirmek istiyorum öğle yemeğimi.
Sek sek çizip oynamak,
Yerden yüksek oynarken hiç yenilmeyip, istopta topu her zaman havada tutmak ,istiyorum.
Herkesin elinde deli gibi akıllı telefonların olmadığı, en teknolojik şeyin sanal bebek beslemek olduğu günlere dönmek istiyorum.
Sıdıkayı izlerken, aa aynı benim annem, aa bizim evdeki çay tabaklarının aynısı diye şaşırmak...
Mahallenin Muhtarlarındaki meraklı Melahat'ın kopyasının karşı komşum olduğu günlere dönmek istiyorum.
Kapıyı yarım yamalak açan, sokak kapısında karşılaşınca bir selamı fazla gören insanları değil,
Çay demlediğinde evdeki en küçüğü gönderip seni davet eden komşuları istiyorum.
Evet ben 90ları şimdi yeniden yaşamak istiyorum.
Karşımda elinde telefonla durmadan tweet atan biri değil konuşabileceğim bir demlik çayı sohbetle bitirebileceğim birilerini istiyorum...
ben de cep telefonlarından ve hatta emaillerden öncesini özlüyorum hayatın daha yavaş olduğu zamanı...
YanıtlaSiltopluca onlar yokmuş gibi yapsak! sonra bir çay demlesek:)
Gerçekten yani bazen çok bunalıyorum, oturmaya gidiyorsun herkesin elinde cep telefonu:(
SilBiz en iyisi seninle çay içelim:)
kızım küçükken bu şarkıyı söylerken ; herhalde uydurdu demiştim:)))adım Lale ya:))
YanıtlaSilSonra bir de burada gördüm tam 20 yıl sonra... İstop , Ordu' da çocukluğumun hatırası...Nasıl hoş bir raslantı oldu bu yazı...
Güzel bir tesadüf olmuş:)
YanıtlaSilİstop benim en sevdiğim oyunlardandı.. Renkleri bulmaya çalışmak... Gerçi bütün oyunları severdim ben:)