Terk etmek, bırakıp gitmek, hiç ardına bakmamak üzere yok olmak…
Bugünlerde yapmak istediğim şeyler başında bunlar geliyor. Galiba
kaderimde hiçbir zaman tam olarak mutlu olmasın diye bir nokta var. Çünkü ne
zaman bir şey için sevinsem, kursağımda kalıyor. Anne kucağını özledim. Bahçeme
çıkıp, müzik dinleyip ağlamayı özledim. Ankara’da ağlayabileceğim bir yer bile
bulamadım. 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Aaaa, gücenirim ama düşündüğünü yazmazsan