neden mi?
kendi ülkemde azıcık ötemizde insanlar feryatlarla kaderine yanarken sokaklarda bangır bangır şampiyonluk kutladılar.
insanlar saçma sapan programlar izlediler...
ve hiçbir şey yapmadılar.
Anneler gününde herkes mutluydu,
azıcık ötesinde anasız kalan evlatları düşünmeden herkes gülümsüyordu... Çiçekler havalarda uçuşuyordu..
ben ne mi yaptım?
hiçbir şey televizyon bulabildiğim kanallarda insanların çığlıklarını izledim. masum insanların katledilişini ve buna sessiz kalan insanları izledim.
ve bir kez daha anladım ki cahillik değil insan olamamak çok kötüymüş büyük yaraymış...
yayın yasağı geldikten sonra herkes iyice unutmaya başladı. ben çevremdekilere son durumu anlatmaya çalışıyorum elimden gelen sadece bu ne yazık ki, yayın yasağından bile haberi olmayan var :( o teyzenin gökyüzüne ellerini uzatmış hali, kafasız, kolsuz insanların fotoğrafları aklımdan çıkmıyor, uyuyamıyorum. bize bunu yaşatanların, bunun yaşanmasına sebep olanların, buna göz yumanların, insanların acılarıyla dalga geçenlerin allah bin türlü belasını versin!!!
YanıtlaSilDostoyevski ne güzel tanımlamış aslında bizleri değil mi "insancıklar" diyerek..
YanıtlaSil